Η ταλαιπωρία

Σε πόσους από εμάς μας έχει τύχει να θέλουμε να πάμε σε μία δημόσια υπηρεσία για κάποια δουλειά. Σε όλους μας! Πόσο μα πόσο έχετε νευριάσει λόγο του τέρατος που όλοι ξέρουμε, αλλά ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να σκοτώσουμε. ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ! Ναι, η ιστορία μου σήμερα έχει να κάνει με "αυτό"! Μπορεί άλλοι να έχουν αντιμετωπίσει το τέρας αυτό σε χειρότερη μορφή απ'οτι εγώ, αλλά ο κάθε ένας με τα βιώματά του!

Η ιστορία ξεκινάει επειδή ήθελα να αγοράσω ένα νέο ζευγάρι γυαλιά μυωπίας. ( Η ιστορία αυτή έχει μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που έχει να κάνει με τον εξοπλισμό των ιατρείων του ΙΚΑ, αλλά άλλη φορά). Να σας ενημερώσω ότι πρώτη φορά περνούσα από την διαδικασία του να βγάλω γυαλιά. Πάω στον γιατρό περνάω τις εξετάσεις μου, μου γράφει τη συνταγή, αλλά κάπου υπάρχει πρόβλημα το οποίο το μαθαίνω τελευταία στιγμή, όταν είχα πάει στο ΙΚΑ για να καταθέσω την συνταγή και να πάρω πίσω ένα μέρος από το ποσό των γυαλιών. Ξέρετε τι μου είπε η κοπέλα στο ταμείο; Ότι δεν έχω περάσει από τον "ελεγκτή"!' Το ξέρατε ότι υπάρχει άνθρωπος στο δημόσιο που η θέση του ονομάζεται "ελεγκτής";;; Ναι, υπάρχει θέση στο δημόσιο όπου η δουλειά του είναι να ελέγχει για το αν δικαιούσαι γυαλιά. Μία διαδικασία την οποία θα μπορούσε να την κάνει ο κάθε υπάλληλος που έχει πρόσβαση στο σύστημα, όπως η κοπέλα του ταμείου ( όπου η κοπέλα ήταν πάρα πού σωστή και καταλάβαινε απόλυτα). Δεν πειράζει, της λέω, σε ποιόν όροφο είναι ο "ελεγκτής"; Και το ωραίο. Α, δεν είναι σε αυτό το κτήριο, είναι σε άλλη περιοχή! Τέλεια, έπρεπε να πάρω ταξί, να πάω στα άλλα κτήρια του ΙΚΑ. Πολύ έξυπνο να σκορπίσουν της υπηρεσίες τους. Όπου έχω χάσει ήδη χρόνο από την δουλειά μου, μιας και η ουρά ήταν μεγάλη και λόγο της εφεδρείας ήταν μόνο μια κοπέλα για να βοηθήσει, θα έχανα κι άλλο χρόνο στο μεταξύ και θα έχανα και χρήμα! Δύο ταξί για να πάω και να έρθω και ο ελεγκτής ξέρετε τι έκανε; Απλά έβαλε μια σφραγίδα! Πολύ καλά διαβάσατε...δεν έλεγξε ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! Ούτε αν δικαιούμαι γυαλιά από το ΙΚΑ, ούτε τίποτα! Αυτός ο άνθρωπος κάθετε και βαράει σφραγίδες αντί να είναι δίπλα στην κοπέλα και να βοηθάνε τον κόσμο που τον τρώει η αναμονή!

 Αυτή ήταν και η πρώτη μου ιστορία καθημερινής τρέλας. Μπορεί να μην είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα, αλλά ελπίζω με τον καιρό να γίνω καλύτερος!